terryinzimbabwe.reismee.nl

Gezelligheid, verdriet en voorlichting

Lieve allemaal,

Lange tijd sinds ik voor het laatst het geblogd. Sorry daarvoor, maar het is ook zo gezellig geweest hier dat ik er echt geen tijd voor heb gehad! Ik zal niet per dag gaan vertellen wat er allemaal is gebeurd, maar ik zal gewoon een paar hoogtepunten geven.

Ik zal beginnen met wat er zo gezellig is geweest: zondag avond! Omdat Meagan op maandag zou vertrekken, wilden we een soort afscheidsfeestje houden en dat is zeker gelukt. De dag ervoor hadden we Talana gevraagd om wat drank voor ons in te slaan en we zijn zondag middag toen we vrij waren begonnen met feesten en zijn tot ’s avonds laat (23.00 uur haha) doorgegaan. De volgende dag, maandag, was de vrije dag en ik heb de hele dag nodig gehad om bij te komen, hihi! Lekker de hele dag gerelaxed en een filmpje gekeken. Maar de avond was zeer geslaagd!

Veel verdrietiger nieuws is dat de afgelopen tijd twee van de drie baby konijntjes zijn overleden… In de nacht van vrijdag op zaterdag het slechter met de kleinste van de drie en zaterdagochtend heeft hij zijn laatste adem uitgeblazen. Afgelopen nacht waren de twee resterende konijntjes in mijn huisje om ’s nachts gevoerd te worden en om 22.00 uur ging het helemaal niet goed met één van de twee konijntjes. We hebben twee uur lang bij hem gezeten om hem weer actief te krijgen, maar hij is waarschijnlijk half gestikt onder zijn grotere broer. Dus uiteindelijk heeft ook dit konijntje vannacht helaas het loodje gelegd… Ook is op de dag dat het eerste konijntje overleed de Doremouse Dobbie overleden. Waarschijnlijk heeft de omslag van het weer een grote invloed gehad op de dieren, want vanaf vrijdagavond was het stuk kouder geworden hier. Het was hard gaan waaien en het had zelfs ’s nachts even geregend. Heerlijk om in wat koeler weer te werken, maar zo’n omslag kan een hoop betekenen voor een zwak diertje. Vrijdag was ook een trieste dag voor de mensen hier, omdat er twee begrafenissen waren in Bulawayo waar een hoop mensen van Chipangali naar toe gingen. Dus in de middag waren we praktisch alleen in Chipangali en omdat we niet wisten wat we verder konden doen aan werk, hebben we vanaf een uur of drie vrij genomen.

Het werken in groepen is helemaal gewend nu. Vorige week elke dag op een andere afdeling geholpen en dinsdagochtend zijn er nieuwe groepen gemaakt om deze week mee te werken. Vorige week heb ik geholpen bij de primaten (water verversen, voeren en een hoop vegen), in het Diana Centre (schapen voeren en ganzenwei aanharken), bij de antilopes (een paar palen van de omheining van Porky de warthog vervangen) en bij de carnivoren (water verversen, stukken oude koe uit de kooien gehaald en een stuk land onkruidvrij gemaakt zodat bezoekers daar binnenkort kunnen komen).

Dinsdag heb ik ook een uitgebreide ontvlooiing gehad van de Samango’s! Het begon weer net als de vorige keer met mijn handen en armen, daarna wilden ze mijn benen bekijken. Toen wilden ze eigenlijk wel aan mijn haar zitten, maar ik twijfelde nog een beetje. Toch maar mijn oorbellen, haarspeldjes en haarelastiek uitgedaan en afgewacht. En ja hoor: uitgebreide inspectie van mijn haar op een niet altijd even zachtaardige manier! Na afloop zag mijn haar eruit als een ontploft vogelnest, maar het was erg leuk om mee te maken, binnenkort weer.

Vandaag ben ik samen met Chelsea (vrijwilligster uit United States) meegegaan met Ă©Ă©n van de staff leden naar een basisschool om voorlichting te geven over de wildlife in Zimbabwe. We hadden een egel, schildpad, kameleon en een python meegenomen en Chelsea en ik hielpen met de dieren in en uit de hokken halen en laten zien aan de kinderen. Was super leuk om al die kinderen zo gefascineerd te zien luisteren naar het verhaal van Nominal (staff van Chipangali). We konden er helaas geen bal van verstaan omdat het allemaal in Ndebele was, maar het was heel leuk! Vooral het moment dat we de slang uit zijn kooi haalden en alle kinderen en leraren begonnen te gillen was geweldig, haha! Bij het afscheid nemen wilden alle kinderen ons aanraken en handjes vasthouden en ze bleven zwaaien tot we uit het zicht verdwenen waren. Onwijs leuk om meegemaakt te hebben!

Aankomende vrijdag staat Victoria Falls op het programma en ben zo benieuwd! Ik ben die dagen niet bereikbaar, maar ik zal proberen zodra ik terug ben jullie alles te vertellen. Tot het volgende blog dan maar weer!

xxx

Terry

Reacties

Reacties

Patricia

Wat een gave en ontroerende verhalen van je Terry. Blijft een geweldige ervaring en met zn ups and downs, blijf genieten zoals je nu zeker doet. Helemaal leuk om je ervaringen te lezen.
Hug!

Anita

Even een feestbeest zijn is ook wel tof hoor. Heerlijk om je weer te lezen maar het is geen moeten, je hebt het druk genoeg daar. Fijn dat je eindelijk eens vlo vrij bent ;-) Een lach en een traan het hoort er, helaas ook daar, gewoon bij.
Dikke knuffel

Susanne

Wauw, wat een verhalen Terry, leuk om te lezen. En wat gaaf om zoveel dieren van zo dichtbij te kunnen zien. Lijkt me inderdaad wel moeilijk dat er best wel wat beesjes doodgaan, maar anderzijds het plezier wat je krijgt als een dier er weer bovenop komt brengt dat wel weer een beetje in balans.

Ben benieuwd naar je verhaal over de watervallen. Heb je nog wel genoeg geheugen op je camera om foto's te maken of zit die al vol :p.

Xx

Suus

Joëlla

Hey Terry!

Echt superleuk om al die verhalen die je meemaakt zo te mogen volgen. Zo te horen geniet je echt van deze tijd, ondanks de verdrietige momentjes.
Je doet ook best veel buiten Chipangali en ontmoet zo volgens mij naast allerlei dieren ook heel veel verschillende mensen. En het was natuurlijk te verwachten dat er een partyavond tussen zou zitten met jou ;P
Bijzonder ook dat die kinderen zo blij zijn dat jullie wat komen vertellen en dat ze jullie zo uit zwaaien. Daar kunnen heel veel Nederlandse kinderen nog wat van leren ;)
Blijf genieten en ik ben benieuwd naar je ervaringen bij de Victoria Falls!

Xx

Jan

Vervelend om te horen van de konijntjes, als ik het zo lees lijkt de zorg voor die konijntjes wel een beproeving, gezien de aaibaarheidsfactor en dat de meeste drama zich daar voltrekt!
Laten we hopen dat de laatste zich sterk houdt!

Het blijft hard werken daar hé! Ik vroeg me nog af, als er minder vrijwilligers zijn, waar zou je dat dan als eerste in gaan zien wat zorg/onderhoud betreft? Want ik vermoed dat er wel eens periodes zijn waarbij er geen vrijwilligers lopen.

Leuk verhaal over de kindjes die bleven zwaaien, "tot ze uit het zicht verdwenen waren", hoe weet je zo zeker dat ze toen stopte met zwaaien eigenlijk? Hopelijk heeft de juf ingegrepen! haha

Weer leuk om te lezen allemaal lief, ik wens je een prachtig verblijf! En je bent bijna alweer op de helft!

x^? en net zoveel knuffels

Loes

Lief-en-leed deel je met ons Terry en inderdaad zoals Anita al schrijft, het hoort er allemaal bij. Indrukwekkend wat je allemaal meemaakt. Je schrijft zelfl, ik vertel alleen de hoogtepunten. Maar wat zal er straks, back home, mét foto's nog veel meer te vertellen zijn. Schandalig gaan genieten morgen bij de Victoria Falls. Heel veel plezier. Je t' embrasse. Je achterban.

Carla (mama)

HĂ© lief,
Je hoeft je niet te verontschuldigen als je een tijdje niet schrijft, hoor! En zeker niet als je er zo’n goede reden voor hebt: gezelligheid! Ik ben blij te lezen dat daar ook tijd voor is.
Jammer van de konijntjes en het muisje, maar dat hoort er inderdaad helaas ook bij. Heb je nog uitgevonden wie er die vrijdag begraven werden, waren dat belangrijke of bekende mensen?
Je beschrijft wat je zoal hebt gedaan de afgelopen week en dan staat er gewoon tussen “stukken oude koe uit de kooien gehaald” alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Dat is het daar misschien ook wel, maar hier halen we hoogstens oude koeien uit de sloot!
Ontzettend leuk om te lezen over je ontvlooiing en over je bezoek aan een basisschool. Ik had niet verwacht dat je inderdaad, zoals Joëlla schrijft, best veel buiten Chipangali doet.
Terwijl ik dit schrijf ben je als het goed is inmiddels bij de Victoria Falls. Ik hoop en denk dat deze trip ook weer een geweldige ervaring wordt. Ik ben dan ook erg benieuwd naar je volgende blog, maar alleen als je tijd en zin hebt! ;-)
Kus xx

Karl

Ik doe lekker makkelijk: ben het helemaal eens met je moeder.

Van mij ook een kus!!!

Harm-Jan

Ik liep weer een beetje achter, maar ik heb alles tot in de details en met veel plezier weer gelezen. Logisch dat je niet elke dag een blog kunt schrijven. Dat is leuk, maar niet het belangrijkste daar. Genieten en het leven daar, de verschillende mensen, culturen en omgeving ervaren. Dat moet je doen. En daar ben je zo te zien ook goed mee bezig!

Superlief wat je over je moeder schreef over de Walk of life! Om stil van te worden. En Matapos... Dat is nog eens iets anders dan het Ouwehands Dierenpark hiero. En dan de Victoria Falls die je nu hebt gezien... Foto's willen we zien! ;)

Vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar. En wat de anderen ook al schreven: hoe moeilijk soms, het hoort erbij op een plek waar de zwakkere dieren worden opgevangen... Maar het zal niet wennen om dieren te zien die je uren, dagen en nachten lang verzorgd, maar helaas toch overlijden.

Ik hoop dat je genoten hebt van de Victoria Falls!!!

xx

Elly Thoolen (tante Jan)

Hallo Terry,
Van Ria heb ik je blog doorgekregen en ik vind het erg leuk om je verhalen te lezen.
Vooral over de trip naar Mapatos vond ik erg leuk, omdat wij daar in 2000 ook geweest zijn. Wij maakten toen een reis door Zimbabwe, Botswana en Namibië met 8 mensen in een jeep. In Matapos gingen we lopend naar wild zoekeb, en we zagen plotseling een moeder witte neushoorn met jong op 10 mtr. Afstand van ons. Heel indrukwekkend!
We hebben daar ook onze eerste giraffen, zebra's en olifanten gezien. En naar het graf van Rhodes geweest. Daarna zijn we naar de Victoria Falls gereden. Ook geweldig!maar dat zullen we nog wel van je horen.

Terry, geniet van je verblijf daar en ik zal je blijven volgen.
Groetjes, Elly

Ria

hoi, ik geniet erg van je verhalen. Het was leuk om van Elly dit verhaal te horen, terwijl jij het meemaakt.
We waren zaterdag bij de manege waar we met z'n allen half mei geweest zijn. Het werd officieel geopend, groot feest. Ik heb de paarden even namens jou begroet ;)
Ontvlooid en naar de watervallen geweest, dan is je haar nu helemaal een krullebos!
Heb het goed, meissie.
Liefs

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active