Lieve allemaal,

Jawel, deze jongedame is bij de Victoria Falls geweest! En het was geweldig! Zoveel gezien en gedaan, leuke mensen ontmoet, een heerlijk weekend gehad! Maar eerst nog iets over de dag vóór we vertrokken, namelijk donderdag. Die dag waren een heleboel vrijwilligers naar Matopos gegaan, we bleven met ons vieren over. Maar twee daarvan gingen mee naar een basisschool om presentaties te geven. Dus ik was het grootste deel van de dag alleen met Chelsea en daarom moesten we de hele dag voor alle baby’s zorgen en bij de hyena’s zitten. Ook hebben we die dag het “party huis” opgeruimd van het weekend ervoor (kon niet eerder omdat de sleutel een beetje kwijt was).

Vrijdagochtend heb ik nog geholpen bij de carnivoren. Na de lunch werden we weggebracht naar Bulawayo om van daaruit met de bus richting de VicFalls te vertrekken. De busreis was lang, saai en verschrikkelijk warm maar uiteindelijk kwamen we ’s avonds rond 20.00 uur aan. We werden met taxi’s naar de Victoria Falls Backpacker’s Lodge gebracht na een korte stop te hebben gemaakt om pizza te eten. De Lodge was een klein soort camping met een receptie, bar, keuken, een paar toiletgebouwen en allerlei verschillende slaapplaatsen, van tenten tot bungalows en alles wat daar tussenin zit. Wij sliepen met zes meiden in een klein huisje waar vier bedden en één stapelbed in stonden (ik had het bovenste stapelbed). Die avond zijn we al vrij snel gaan slapen omdat we de volgende ochtend vroeg op moesten!

Om 06.00 uur ging de wekker op zaterdagochtend. Maar het was helemaal niet vervelend om op te staan, want we gingen naar de Elephant Experience! Na een kort ritje kwamen we aan op bestemming en na even te hebben gewacht werden er vier Afrikaanse olifanten “voorgereden”. Op elke olifant zat een chauffeur en konden we met z’n tweeën achter hem gaan zitten. Het was zo gaaf om die olifanten van zo dichtbij te zien en er zelfs op te gaan zitten! Ongelooflijk! Toen gingen we op pad. Drie kwartier door de bushbush met allerlei wilde dieren om te zien (impala, warthog, bushbok, waterbok, wilde olifanten en apen) en een prachtige ervaring om op de rug van een olifant te zitten. Na de drie kwartier konden we nog foto’s maken bij de olifanten terwijl we ze voerden en knuffelden, dat was misschien nog wel leuker dan op de olifant rijden! Tot slot kregen we een super uitgebreid (Engels) ontbijt met witte bonen in tomatensaus, gebakken aardappelen, worstjes, bacon, eieren en toast. Ook was er een DVD van ons gemaakt tijdens onze rit en daarvan hebben we er één gekocht om met z’n allen te kunnen delen op de een of andere manier.

Na de olifantenrit zijn we het stadje van de VicFalls ingegaan en hebben we zo’n beetje alle winkeltjes bekeken die er zijn. We moesten rond 16.00 uur weer terug zijn in de Lodge om opgepikt te worden voor onze volgende activiteit: de Sunset Cruise! Deze boottocht wordt ook wel de Booze Cruise genoemd omdat er gratis drankjes worden geschonken, jippie! Op de boot waren zo’n veertig gasten en we hebben een prachtige tocht gemaakt over de Zambezi met aan de ene kant Zimbabwe en aan de andere kant Zambia. Onderweg hebben we weer een hoop wilde dieren mogen spotten: olifanten, buffels, hippo’s en bavianen. Het werd gezelliger en gezelliger en uiteindelijk een wonderschone zonsondergang kunnen zien! Nadat we weer in de Lodge waren, werd er een “braai” gehouden (barbecue) en hebben we lekker gegeten.

Zondagochtend heb ik lekker een beetje uitgeslapen en zijn we richting de VicFalls gegaan. Er konden allerlei adrenaline activiteiten worden gedaan zoals bungee jumpen. Ik heb het echter rustig aan gedaan en ik heb alleen de Flying Fox gedaan. Hierbij heb je een tuigje aan met een touw dat vastzit aan een kabel die over de gorge (de kloof met heel diep beneden de rivier) gespannen is. Het is de bedoeling dat je van een platform afrent en dan over de gorge “vliegt”. En wat was dat adembenemend! Ik ging als allereerste dus ik was behoorlijk zenuwachtig, maar zodra ik begon te rennen waren de zenuwen weg en dook ik van het platform de diepte in! Het gevoel wat ik toen had is niet te beschrijven, zo vrij als een vogel gleed ik door de lucht… Helaas duurde het natuurlijk veel te kort, maar tijdens dat ik teruggetrokken werd kon ik nog genieten van het prachtige uitzicht over de gorge. Een aantal meiden deden nog wat andere activiteiten dus daar zijn we bij mee geweest. Hierna gingen we de VicFalls binnen en wilden we wat lunchen. We gingen bij een luxe uitziend restaurant zitten, maar helaas duurde het verschrikkelijk lang voor we onze lunch kregen. Maar wel lekker kunnen zitten en kletsen dus na een lekkere lunch liepen we het pad op naar de VicFalls. En daar waren ze dan: de Victoria Falls waarbij miljoenen liters water per seconde naar beneden bulderen! Adembenemend en ongelooflijk indrukwekkend! We zijn alle uitzichtpunten afgegaan waarbij de één een nog mooier uitzicht bood dan de ander. Bij sommige punten konden we ook genieten van een heerlijk verfrissende douche door alle waterdamp die tegen ons aan geblazen werd.

Eenmaal weer in de Lodge, maakten we ons klaar om uit eten te gaan bij restaurant The Boma. Dit was een geweldige ervaring! Ik heb hele vreemde dingen gegeten, had zelf nooit gedacht dat ik het zou doen, maar ja, als het er is, dan probeer je het maar gewoon: guinea fowl, krokodil, warthog en de beruchte mopani worm heb ik gegeten! Bij de worm kreeg je een certificaat als je het durfde te eten, dus die ga ik inlijsten en boven mijn bed hangen als ik weer thuis ben, haha! Behalve het bizarre voedsel was de entertainment ook een hele belevenis. Er waren traditionele dansers en laterop de avond kregen alle gasten een djembé. Vervolgens trad er een drumband op die ons op een hele leuke manier mee liet spelen en die ons uitnodigde om in een kring te komen dansen. Een geweldige avond beleefd om nooit te vergeten!

De volgende ochtend was het helaas alweer tijd om te vertrekken. Dus de wekker stond weer op 06.00 uur en rond 07.00 uur werden we per taxi naar de bus gebracht. De terugreis was nog vervelender dan de heenweg, omdat ik dit keer ook nog eens wagenziek werd. Maar na zes lange uren en wat boodschappen doen in de stad, kwamen we dan eindelijk weer “thuis” aan. Helaas bleek dat in het weekend het laatste baby konijntje was overleden, dus dat was even schrikken. Hij deed het zo goed, hij groeide goed, hij at goed, maar dat was waar we al voor gewaarschuwd waren: konijntjes zijn ongelooflijk moeilijk om zonder de moeder op te voeden en negen van de tien keer gaat het niet goed… Maar behalve deze verdrietige gebeurtenis was het allemaal goed gegaan op Chipangali zonder al haar vrijwilligers. De rest van de middag bezig geweest met tas uitpakken, wasje doen, koffer opruimen en foto’s kopiëren.

Vanmorgen weer in het oude ritme aan de slag gegaan met nieuwe groepen om in te werken. Ook moest vandaag mijn visum verlengd worden. Dus ’s ochtends ben ik met Ashton (stafflid) de stad ingegaan om tegelijkertijd elektriciteit te kopen (dat moet hier sinds kort vooraf gekocht worden in plaats van achteraf zoals in Nederland) en dode kippen op te halen. Toen we weer op Chipangali waren, heb ik gewerkt bij de carnivoren. Helaas was onze taak om de net opgehaalde dode kippen te selecteren op hoe erg ze aan het rotten waren… De kippen die aan het rotten waren moesten naar de dump gebracht worden om verbrand te worden. De stank is niet te beschrijven en het was verschrikkelijk warm, dus dit was de meest afschuwelijk taak die ik tot nu toe hier heb moeten doen! Maar tegen het eind van de middag werd het interessant. De grootste baviaan, Jack Daniels, moest verdoofd worden om onderzocht te worden. Dit was heel gaaf om van zo dichtbij mee te maken en heel interessant!

Vandaag is trouwens de dag dat ik halverwege mijn grote Zimbabwe avontuur ben! Aan de ene kant ben ik PAS op de helft en mis ik iedereen thuis natuurlijk wel, maar aan de andere kant ben ik AL op de helft en zie ik er nu al ontzettend tegenop om over een maand te moeten vertrekken. Maar in ieder geval ben ik nu op de helft en ga ik proberen nog meer te genieten dan ik tot nu toe heb gedaan! Tot het volgende blog!

xxx

Terry