Lieve allemaal,

Al bijna een week voorbij sinds ik in Zimbabwe ben aangekomen. Aan de ene kant lijkt het alsof ik hier al maanden ben omdat ik al zoveel nieuwe ervaringen op heb gedaan, maar aan de andere kant voelt het pas als een paar dagen en kan ik moeilijk geloven dat het al bijna een week is. Elke keer als ik een blog heb geplaatst, kijk ik uit naar jullie reacties! Er zijn een paar vragen gesteld, die zal ik zo proberen te beantwoorden. Als je nog meer vragen hebt, stel ze gerust, vind ik leuk!

Er was een vraag over de mensen hier. Iedereen is super aardig! We zijn nu met vier vrijwilligers, maar één is op een uitstapje naar de Victoria Watervallen, dus met z’n drieën. Morgen komen er echter drie nieuwe vrijwilligers. De leiding bestaat uit vijf witte Zimbabwanen om het maar even makkelijk te zeggen. Zij zijn ook heel vriendelijk en behulpzaam. Maar het allervriendelijkst zijn de lokale (zwarte) Zimbabwanen! Ongelooflijk aardig en altijd behulpzaam. Als ik door het park loop groet iedereen me en sommigen knopen een praatje met me aan. Dus iedereen helpt me enorm om me hier welkom en thuis te voelen.

Dan was er een vraag over de Wi-Fi. Het kostte mij ook wat tijd om uit te vogelen hoe het nou precies werkt, haha! Maar de eerste keer kreeg ik 100 MB gratis, maar dit bleek maar drie dagen geldig te zijn (dat had ik even niet begrepen). Daarna is het twintig Dollar voor 500 MB. Je koopt eigenlijk een papiertje waar een username en password op staan die je kan gebruiken om in te loggen zodra je verbinding maakt met het netwerk. Internet bestaat al een tijdje hier en het is gewoon met een Wi-Fi zender dus zo ouderwets is het allemaal niet, haha!

Vervolgens over de uiltjes. Eeeeeehm… Daar moet ik denk ik een andere keer op terug komen omdat ik zal moeten vragen wat voor uilen het ook alweer zijn… Nee, ik weet het wel, alleen even door de vertaalmachine gooien: volgens mij is Oliver een kerkuiltje (barn owl) en Max is een gevlekte oehoe (spotted eagle owl) denk ik. Laatst was ik Max aan het voeren en toen zat hij me weer eens ontzettend geïnteresseerd aan te kijken met die grote ogen. Opeens fladderde hij op (hij kan nog niet vliegen) en probeerde zich aan me vast te houden! Ik heb het idee dat het gewoon een soort knuffelen was, dus niet gemeen bedoeld. Maar die scherpe nagels hebben wel een paar mooie krassen op mijn buikje achtergelaten!

Over de hyperinflatie vind ik het lastig om te typen… Ik snap niet alles wat de mensen hier erover vertellen, maar vannacht komt Kevin Wilson thuis (de eigenaar) en het blijkt dat hij graag praat over economie en dat soort dingen (tot vervelens toe), dus ik denk dat ik hier de komende dagen meer over te horen krijg. De prijzen verschillen niet heel erg met die in Nederland heb ik het idee. Het is meer dat de bevolking veel minder loon krijgt waardoor het voor hun erg moeilijk wordt gemaakt. Ik merk hier dus niet zo veel van.

Terwijl ik dit zit te typen, zit ik naast Myrra, de vrouwelijke bruine hyena. Ze is nog veel mooier dan de meer bekende gevlekte hyena’s en zij is misschien wel één van mijn favoriete dieren hier. Ze hebben haar een paar maanden geleden gevangen in de buurt van een boerderij. Als ze haar niet hadden gevangen, zou ze zijn afgemaakt door de boer omdat Myrra al zijn vee aan het opeten was. Omdat deze hyena’s bedreigd worden, wil Chipangali ze proberen te fokken. Daarom hebben ze iets van twee maanden geleden een mannelijke hyena gevangen, genaamd Mishka. Hij zit nu nog in een soort isolatiehok, omdat hij nog heel wild en gestrest is. Myrra heeft hier ook een flinke tijd in gezeten, maar zij is nu zodanig gewend aan mensen dat ze in een buitenhok kan. Wij als vrijwilligers is gevraagd om elke dag even bij de hyena’s te gaan zitten om ze nog meer aan mensen te laten wennen. Dus nu lees ik haar voor wat ik type en af en toe zing ik een liedje voor haar.

Gisteren (vrijdag 5 september) ben ik met één van de andere vrijwilligsters, Zohar, en één van de staff leden weer groentes en fruit op gaan halen. Ik had me daar weer voor opgegeven omdat ik nog contant geld wilde opnemen. Toen we klaar waren bij de supermarkt en ik ging pinnen, bleek echter dat mijn pas het niet wilde doen. Dus toen we eenmaal weer op Chipangali waren, kwam ik erachter dat ik vergeten was mijn pas op wereldprofiel te zetten zodat ik ook hier geld op kan nemen. Dat veranderd, dus hopelijk kan ik de volgende keer wel geld opnemen. De rest van de middag zijn we weer verder gegaan met het aanharken van de aviary. Er zitten nu volgens mij drie moeder eenden in de aviary met in totaal ongeveer 20 kuikens. Zooooooo schattig! Er was echter één kuiken, kleiner dan de rest, dat de hele tijd alleen zat en soms zelfs aangevallen werd door de andere volwassen eenden. Dus die heb ik opgepakt en naar het huis gebracht waar hij in een warm hokje is gezet. Nu brengen we hem twee keer per dag naar de andere eendjes toe, zodat hij kan leren hoe die eend moet zijn.

Het hoogtepunt van vrijdag was echter de ontmoeting met Nkulu de jonge leeuw! De andere twee vrijwilligers en ik mochten samen met Nichole (Nkulu’s verzorger) zijn hok in om hem te aaien en te knuffelen. Dit was zo ongelooflijk gaaf!!! Nkulu is nu tien maanden oud en als zo groot als een pony, maar hij denkt dat hij nog maar een welpje is dus hij ploft regelmatig naast je neer en tackelt je gemakkelijk met zijn gewicht. Hij is heel speels, maar dat is best gevaarlijk met zijn kracht, nagels en tanden. Na hem een tijdje te hebben geaaid, lieten we hem weer achter en was ik enorm onder de indruk.

Vandaag hebben we het grootste deel van de dag buiten Chipangali doorgebracht. Er was namelijk een fair net buiten Bulawayo. Was niet heel druk en er waren niet heel veel kraampjes, maar toch leuk om even geweest te zijn. Daarna gingen we lunchen in de buurt en hebben we nog iets van twaalf zakken dode kippen opgehaald bij een kippenboerderij in de buurt. Zoals gezegd komen er morgen nieuwe vrijwilligers, waarvan één uit de Verenigde Staten komt, dus ik ben benieuwd!

Dan ga ik nu maar afsluiten en weer lekker met smart op jullie reacties en vragen wachten.

xxx

Terry