Lieve allemaal,

Weer heerlijke reacties allemaal om te lezen! Leuke vragen ook om te beantwoorden, bijvoorbeeld of sprinkhanen voor eigen consumptie zijn of niet. Nee, ze zijn niet voor eigen consumptie gelukkig, maar ze zijn voor de kameleons. Ze krijgen elke dag twintig sprinkhanen (hele kleintjes weliswaar) en omdat we vandaag en morgen geen sprinkhanen gaan vangen, hebben we er gisteren 60 (!) gevangen. Dat heeft behoorlijk lang geduurd, haha!

Omdat iedereen hier redelijk goed Engels spreekt heb ik helaas nog geen woordje “Zimbabwaans” geleerd. Een aantal van de staff leden hebben me wel de namen van de diersoorten geprobeerd te leren, maar ik kan ze echt niet onthouden. Een vraagje tussendoor was of Matopos hetzelfde is als Matobo National Park: ja! Morgen is het zo ver en ik heb er onwijs veel zin in! Camera ligt op de oplader en mijn dagrugzak is gepakt. Mijn trip naar Victoria Falls kunnen we helaas niet met het vliegtuig doen, maar het wordt inderdaad een lange busrit. Daarom moeten vrijwilligers daar ook twee of drie nachten blijven omdat de bus maar één keer per dag heen of terug rijdt.

De laatste vraag ging over of we sport of spellen hier samendoen. Nee, dat doen we eigenlijk niet, wel is er ’s avonds vaak kampvuur en dat is erg gezellig! Een sportieve activiteit die we wel gisteren met z’n allen hebben ondernomen, was de Walk for Life! Dit was een wandeling van 7,5 kilometer om aandacht te vragen voor kanker. Iedereen die meedeed was op de één of andere manier betrokken bij kanker, survivor, slachtoffer in de familie of in de vriendenkring. Vanuit Chipangali hadden we onze eigen shirts laten maken om als ‘Team Chipangali’ te dragen tijdens de walk. Op alle shirts waren de initialen gedrukt van degenen waar wij aan wilden denken tijdens de wandeling. Dus ik heb de initialen van mijn lieve en sterke moeder erop gezet (CLD) als survivor. Ik heb voor jou gelopen mam!

Afgelopen vrijdag zijn we naar een (andere) basisschool geweest om weer knutselmateriaal af te geven voor de kinderen. Ook hadden we twee grote zakken met pennen en potloden meegekregen om uit te delen. De beleefdheid en schattigheid van de kinderen daar is niet te beschrijven! Elke keer als we een klas binnenkwamen stonden de kinderen op en zeiden ze in koor ‘good morning’. Dan groette Nichole ze en vroeg hoe het ging. Het antwoord (in koor): ‘I’m good, thank you and how are you?’ Ik snap dat het gewoon ingestudeerd is, maar als je zo’n kind een potlood of pen gaf, nam die het heel voorzichtig aan met twee open handen, boog het hoofd en zei ‘thank you’. Het was ongelooflijk om te zien hoe oprecht vriendelijk en beleefd de kinderen waren. Daar kunnen de kinderen in Nederland nog wat van leren!

Gisteren (zaterdag) begon de dag met de eerder genoemde Walk for Life. Toen we tegen de lunch terug waren hebben we de (ook al eerder genoemde) sprinkhanen gevangen. Ook is er gisteren een nieuwe vrijwilliger aangekomen: Simone uit Zwitserland. Die nacht was de baby uil weer in onze cabin en ik was de gelukkige om mijn wekker weer op 02.00 uur te zetten en het kleine schattige ding zijn voer te geven. Gelukkig deed Meagan de voeding van 22.00 uur dus ik kon redelijk slapen tot na middernacht. Ik werd wel vaak wakker omdat ik bang was dat ik me zou verslapen, maar het is helemaal goed gegaan.

Vanochtend kregen we te horen dat er bij Talana’s huis een moederkonijn gestorven was, waarschijnlijk aan een hartaanval. Dus hebben we nu drie nieuwe baby konijntjes om elke twee uur voor te zorgen. Het waren er eerst vier, één was al dood gegaan, dus er is ons op het hart gedrukt om vooral niet teveel gehecht te raken aan deze piepkleine bolletjes konijn, omdat hun overlevingskans minimaal is. Nicky vertelde dat ze zelfs na drie of vier weken (als alles oké lijkt) van de één op de andere dag dood kunnen zijn, dus je weet het maar nooit. Maar in ieder geval moeten ze dus elke twee uur gevoerd worden, een klein beetje warme melk in een spuitje. Daarna een hoop menselijk contact en tegen ze praten, dus het neemt een hoop tijd in beslag. Hopen dat het uiteindelijk allemaal de moeite waard is en dat ze opgroeien tot grote sterke konijnen!

Verder heb ik vandaag tot de lunch geholpen met bushbrooms maken (dat zijn bezems van bladertakken), vegen en groentes en fruit sorteren voor de verschillende diersoorten die het eten. Na de lunch had ik vrij en heb ik allerlei kleine klusjes gedaan zoals ondergoed en sokken wassen, nagels knippen en mijn koffer opruimen. Nu de rest van de middag en avond ‘chillen’ en morgen naar Matopos!

Tot het volgende blog!

xxx

Terry